Mensen vragen mij geregeld wat mijn top-wijnwandelreis is. Of wat mijn favoriete wijn is. Of welk gebied het mooiste is om te wandelen. Het allergekste wat ik heb meegemaakt. Heb ik een absoluut droomhotelletje? Enzovoorts.
Lastige vragen, ik ken zoveel moois. In de komende blogs zal ik enkele van mijn toppers beschrijven.
1. Mijn mooiste wandeling
Natuurlijk heb ik niet één mooiste wandeling, maar vele. Ik maak een keuze. Het wordt een wandeling in Südtirol/ Alto Adige.
Vanuit Kaltern/ Caldaro zijn waanzinnig mooie tochten te maken in de Dolomieten, maar wij blijven ‘beneden’, een relatief begrip want Kaltern ligt op (gemiddeld) 425m. Daar zijn namelijk de wijngaarden en die zijn zo mooi als ik ze nergens anders heb gezien.
De wandeling is helemaal niet lang, nog geen 10 kilometer. Hij voert eerst door het historische centrum van het gezellige Kaltern, dan omhoog langs Weingut Klosterhof waar een riante Weinwanderweg begint die dwars door de meest idyllische wijngaarden loopt die je je kunt voorstellen.
Waarom word ik altijd zo blij van deze wandeling? De lucht is er zo lekker fris en puur, al helemaal in de ochtend. Het is er vredig en rustig, maar niet stil: behalve fluitende vogels horen we regelmatig een trekker in de verte. We zijn op enige afstand omringd door hoge bergen, die met hun grijze pieken afsteken tegen de blauwe hemel. Af en toe zien we rechts achter ons de Kalterersee liggen, met aan de overkant, op een heuveltop, de kasteelruïne Leuchtenburg. Palmbomen steken hier en daar boven de druiven uit! Een stuk of zeven, acht verschillende druivenrassen worden hier verbouwd die in de herfst allemaal verschillend kleuren: goudgeel, rood, koper, oranje. In Südtirol worden de druiven nog hoog geleid, over pergola’s, wat het nog schilderachtiger maakt. Je kunt er onderdoor lopen en in de schaduw ervan zitten. Het pad is breed genoeg om naast elkaar te lopen, het stijgt en daalt niet te veel. De bodem van de wijngaarden is bedekt met gras en bloemen, want hier wordt bijna overal biologisch gewerkt. En het lijkt er wel altijd mooi weer… een paradijselijke plek!
Het pad komt uit in het gehucht Pianizza di Sopra. Daar schenkt een restaurant ons goede koffie op een binnenplaats. Hierna lopen we via een hoger pad terug. Langs een schattig wit kerkje klimmen we naar het bos, waar de wandeling over een smal pad loopt dat globaal de bosrand volgt: schitterende vergezichten over de hele vallei en het diepblauwe meer. Na het oversteken van een beekje dat zijn oorsprong in het Tröpfeltal vindt, zijn we plotseling weer tussen de wijngaarden en bereiken we het wijngoed voor de proeverij van vandaag.
